Dit weekend de nieuwe Quentin Tarantino in de bioscoop gezien:
Once upon a time in Hollywood.

Met mijn broer en twee maten.

Eerst afhalen bij mijn favoriete Surinamer.
Cola en chips erbij.

We gingen er eens goed voor zitten.

Vanaf minuut 1 zat ik in het verhaal.
160 minuten lang meegezogen in het Hollywood van 1969.

Wat maakt Tarantino-films nou zo gers én zo bijzonder succesvol?

Nou..

Alles klopt, ieder detail.

De auto’s (toen waren ze nog mooi).
De zonnebrillen.
De muziek.
De grappen (hippies in de maling nemen).
De spijkerbroeken.
De blikjes bier.
De neonverlichting.

Tarantino maakte tot dusver negen films over een periode van 25 jaar.

Hij neemt de tijd voor kwaliteit.

Neem de tijd voor je klanten.
Kleed de set goed aan.
Zorg dat bij jou alles klopt.

En vertrouw erop dat de klant zijn best doet.

Voor zijn doelen.
Voor de film van zijn leven.
Hartelijke groet,

Maarten Onderdelinden

In de zomer zit ik “op de tuin”.
Een volkstuin.
Die kreeg ik gratis bij mijn vriendin 13 jaar geleden.

Toen met mannen met vale tattoos, shag, halve liters, tuinkabouters
en zwarte aarde (geen onkruid) en vrouwen met een zwaardere stem dan ik.

Tegenwoordig aangevuld met baarden, bio, bakfietsen, Lente, Sterre en Wolf.

Allemaal goed.

Het mooiste dorp van Rotterdam.
Midden in de stad.
Een 80 jaar oud park.
240 tuinen,
Geen elektriciteit,
Alle culturen vreedzaam naast elkaar.

Simpel leven.

Er is een run op de tuinen.
Iedereen wil er één.

Yuppen.
Krakers.
Tokkies.
Kunstenaars.

En alle andere mensen die in mijn hokje passen.

Er gaan sloophuisjes weg voor duizenden euro’s.

Ook allemaal goed.

Bas Kurvers, bouwwethouder van de Gemeente Rotterdam wil nu ook een tuin hebben.
Sterker nog: Bas wil ze allemaal hebben.
Want, goedkope grond, midden in het centrum.

Er zijn plannen om te gaan bouwen binnen nu en 10 jaar.
De “gevarenzone van bouwwethouder Bas Kurvers”.
Google het maar.

Er moeten woningen bij in Rotterdam
Daar moet groen voor wijken.

Niet goed.

Het is ook te mooi om waar te zijn.

Net als het leven, alles verandert en gaat voorbij.

Al heb ik de laatste zin over dit beleid nog niet geschreven.

Dit weekend werd ik 40.

Op mijn tuin,
Genieten met mijn familie

Toch dacht ik tussendoor aan Bas.

Hartelijke groet van mijn tuin,

Maarten Onderdelinden

Zoon Moos zegt het nogal stellig:
Hazelnoten.
Hazelnoten.
Hazelnoten.

We zoeken samen hazelnoten.

Hij op zijn stepfiets.
Ik met de benenwagen.

Op zoek naar hazelnoten.

Om te kraken.

Wij kraken ze.
Ik dus vooral.

Kraken.
Met zijn houten hamer.
Op een boomstronk.

Ik leg het Moos uit:

Eerst zachtjes tikken.
Niet te zacht.
Maar ook niet te hard.

Te zacht dan breken ze niet.
Te hard en ze gaan kapot.

Wel stevig en beslist.
Dan komt de noot uit zijn jasje.

Net als met het coachen van mensen.

Teveel steunen en zij blijven in hun oude jasje zitten.
Te fel prikkelen en je breekt hun oude jasje te snel af.

Dan gaan er dingen kapot.

Rustig beginnen.
Stapje voor stapje.

Wat je daarbij ontzettend gaat helpen is mijn cadeau.

Een artikel over mijn nr 1. coaching gereedschap. Reflectief luisteren.
Download hier de pdf!

Past dit voorzichtig toe.
Niet te hard.
Niet te zacht.

Wel stevig en beslist.

Hartelijke groet van mijn tuin,

Maarten Onderdelinden

Donderdag ging mijn nieuwe website online.
Althans dat was de bedoeling.
Donderdag was vooral een hoop gedoe met heel veel technische dingen.
Alles liep in de digitale soep en dus ook jullie favoriete nieuwsbrief.

Ik haat digitale stress, dit soort dingen horen te werken.
Inmiddels werkt alles weer.

Behalve mijn printer.
Maar dat is weer een ander verhaal.

Deze week voor jullie twee verhalen.
Morgen een verhaal over een zwangere man.
Vandaag een verhaal over een held: Rutger Bregman is zijn naam.

Rutger Bregman is de man van de dividenduitkering (het basisinkomen).
Nee, dit is geen betoog voor het basisinkomen.
Ik ben neutraal in deze, weet er te weinig van.

Rutger Bregman dus.
Zijn nieuwste boek lees ik nu, op aanraden van een fijne vriend.
Titel: “De meeste mensen deugen.”

Holy smoke, wat schrijft hij goed.

Het boek leest als een avonturenroman.
Doorspekt met onderzoek.
Aangestampt met stukjes interview met hoogleraren en wetenschappers.
Met een saus van grapjes en metaforen.

Belangrijker nog: Rutger verplettert je met evidence-based positiviteit.

Graag deel ik met jullie drie (voorlopige) hoogtepunten.

Nummer 1.
Hoe wij, gevoed door (domme) films denken dat bij een ramp het laagje beschaving verdwijnt.
Dat mensen dan veranderen in plunderende, egoïstische roofdieren.

Het omgekeerde is waar.

Tijdens 9-11 bijvoorbeeld lieten mensen elkaar voorgaan op de trap.
De kalmte was opmerkelijk.

Nummer 2
Vliegtuigen worden steeds veiliger en de mensen worden steeds banger om te vliegen.
Waarom?
Rampen krijgen veel meer aandacht dan vroegah.

Nummer 3.
Het negatieve effect van het volgen van het nieuws op je mensbeeld.
Misantropie, depressie en wantrouwen zijn het gevolg.
Nieuws is voor de geest als wat suiker is voor het lichaam.
Lekker maar ongezond.

Tijdens mijn training Oplossingsgericht coachen gebruik ik de metafoor van het half gevulde glas.

Is dit glas halfvol of halfleeg?
Voor beiden is evenveel bewijs te vinden.

Halfvolle glazen worden een selffulfilling prophecy.
Halflege glazen ook.

Laten we samen de glazen vullen: De meeste mensen deugen.

Niet allemaal, de meeste wel.

Maarten Onderdelinden

Zondag was ik op Zuid.
Enigszins gehaast.
Want ik had nogal een strak schema.

Koffie en ontbijt.
Huiswerk met zoon Jan.
Werken.
Eieren eten.
Voetballen.
Risotto eten.
Toen naar Zuid met de Metro.

Naar het Afrikaanderplein in de Afrikaanderwijk.
Een befaamde wijk in Rotterdam.
Een slechte wijk.

Een wijk waar de allerarmsten van oudsher hun eerste plek in de stad kregen.
Eerst waren dit de boeren uit Brabant, later de Chinezen, de Kaapverdianen, nog weer later Turken en Marokkanen.
Goedkope woningen, dicht op elkaar.
Vanuit daar: hard werken en naar een betere buurt.

Op het Afrikaanderplein was er een muziekfestival.
Wow Pow muziekfestival.

Wow Pow is een fantastische muziekstudio.
Menig artiest heeft daar een plaat opgenomen.
Veelal hip-hop artiesten.

Vanaf 1991 houd ik van Hip-Hop.
Toen nog alleen geliefd in de underground.
Inmiddels een mega-industrie.
In deze commerciële, auto-tune industrie is Zwangere Guy een buitenbeentje.

Hij is zo dik dat ie zwanger lijkt.
Hij werkt als dakdekker.
Hij heeft een waanzinnige toetsenist.
Een strakke deejay.
En een slechte jeugd.
En daar is hij open over.

Oh ja, hij kan ook nog verschrikkelijk goed rappen.
Anders ging ik er natuurlijk niet heen.

Zwangere Guy.
Een bijzondere naam voor een bijzondere man.
Een rapper.
Van Brussel.
Een echt mens.
Schijt aan de massa.
Op een mooie manier onafhankelijk.

Er was een waanzinnige sfeer op het Afrikaanderplein.
Het is aardig opgeknapt.
Ik voelde mij er lekker.

Muziek en echtheid verbroederd.

Mentaliseren leert je stil te staan bij je eigen gedachten, gevoelens en die van anderen.

Je ontwikkelt meer lef om jezelf uit te spreken.
Tijdens gesprekken.
Tijdens trainingen.

Als mens.

Fijn weekend

Maarten

Onbegrepen zijn is het ergste wat er is.

Onbegrip als in: spanningen, boosheid en irritaties ontstaan omdat wij denken te weten wat die ander denkt, voelt en bedoelt.

Dit is de grootste fout die wij maken in gesprekken met onze relaties en over het algemeen in gesprekken.
We gaan vaak te snel ervan uit de ander te begrijpen.

Laat ik eens een leuk voorbeeld geven.
Stel: jij en je partner hebben een “ fijne avond” samen gepland.

Kinderen naar oma.
Nog even naar de Appie.
Verheugd ga je naar huis.
Goeie fles wijn.
Een bak cashewnoten (gezouten uiteraard).
Paar lekkere kaasjes.
Je steekt de kaarsen aan.
Spotify op romantisch,

En dan komt je partner naar beneden van de trap.

In een hele sexy outfit.

Een oude pyjama en berensloffen.

Wat ging er mis?

Wat er misgaat is dat het begrijp “ fijne avond samen” verschillende betekenissen kent.
Ook schuilen er verschillende -onuitgesproken- verlangens onder.

Fijne avond als in: Romantiek
Fijne avond als in: Even lekker samen bankhangen.

Dit leidt tot onbegrip, spanning en irritaties
Vooral die berensloffen schat, die moeten echt de deur uit.
Nu is het onbegrip in dit voorbeeld nog wel te overzien.

Althans dat hoop ik voor jullie.

Maar wat nu als jij aan het werk bent?
En jij zelf als trainer, coach maar vooral ook als mens geïrriteerd raakt?
Je bent immers een professional, je bent niet thuis.

Hoe zorg je ervoor dat er weer begrip ontstaat?
Hieronder volgen vier makkelijke stappen om begrip te bevorderen

Stap 1: Bewustwording.
Het opmerken dat er iets misloopt, je voelt de spanning oplopen.

Je denkt: “Die berensloffen, daar gaan we weer…”

Stap 2: Het gesprek stoppen.
Als jij in gesprek bent en de klant/je partner en jij raken geïrriteerd dan zeg je:
“Even wachten, ik merk dat het even misgaat hier tussen ons”

Je stopt dus het gesprek, waardoor het onbegrip niet nog verder oploopt.

Stap 3: De helikopterview.
Vervolgens ga je vanuit de helikopterview boven je eigen gedachten en gevoelens en de gedachten en gevoelens van je gesprekspartner staan:

Ik denk dat wij elkaar verkeerd begrijpen”

Stap 4: Samen onderzoeken.
Hierna onderzoek je samen waar de miscommunicatie zit
Je focust je hierbij op elkaar willen begrijpen en niet op je gelijk halen.
Je zegt dan bijvoorbeeld:

“Ok laten wij eens kijken wat hier misging, jij dacht een fijne avond samen is het nieuwe seizoen van Game of Thrones kijken, ik dacht wat anders namelijk…””

Dit doe je dus zonder oordeel, vanuit oprechte verwondering en interesse waar het misloopt tussen jullie.

Mentaliserend coachen leert je deze processen bewust uit te spreken en leert je expliciet te benoemen wat je denkt, voelt en beleeft.

Je leert vertragen en uitzoomen juist als het onbegrip toeneemt.

Je leert ook hoe je dit bij anderen kan bevorderen.

Zodat er meer begrip voor elkaar ontstaat en daardoor betere relaties.

Zodat je ’s avonds ontspannen thuis komt.

Wel even goed afstemmen wat een “fijne avond”  inhoudt.

Aanmelden kan hier.

Geniet van je weekend.

Maarten Onderdelinden

Onlangs zat ik bij “Heilige Boontjes”.

Een koffietent maar dan anders.
Eerlijke koffie.
Door ex-gedetineerden geserveerd.

Toffe plek.
Prima koffie.
Uitstekend initiatief.
Niet lullen en klagen maar bakkies schenken.
Of een latte macchiato (dat bestellen mensen).

Ondergetekende nam een verse gemberthee,
De schaamte ben ik inmiddels te boven.

In de zaak zaten twee studenten van rond de studentenleeftijd.
Met studentenharen en studentenverhalen.

Van de Erasmus Universiteit.
Dat is een goeie hoor.
Internationaal enzo.

De masters in de dop wachten op een afspraak.

De afspraak komt binnen.
Student 1 begint te praten.
Over een onderzoek dat zij doen.
Naar de veiligheid in Rotterdam.

Mijn oren spitsen zich.
Die to-do lijst kan wel even wachten.

De geïnterviewde is Wilco Berenschot.
Wijkagent in Rotterdam-West.
Althans, dat was hij.
Wilco is namelijk sinds 1 oktober de eerste wijkagentexpert in Nederland.

Wilco vertelt in onvervalst Rotterdams over zijn werk in de wijk.

Wilco startte in 2007 tijdens de crisis als wijkagent.
Waar de buurt vooral bezig was, was of er wel genoeg te eten op tafel kwam.
Daar moest Wilco de veiligheid in de buurt vergroten.
Met minimale middelen welteverstaan, want crisis.

Het eerste idee dat hij in praktijk bracht was de mobiele wijktafel.
Wilco: “Via Twitter kreeg ik een klaptafeltje met twee stoeltjes dat ik bij -6 op het Mathenesserplein neerzette, dit was een goede plek voor korte interviews met de burger over veiligheid.”

Wilco praat door, over de pop-up politieposten die hij bedacht.
Waar bureaus moesten sluiten, ging Wilco op zoek naar alternatieve locaties.
Lege panden van de woningbouw, een stichting naast de moskee.
Wilco regelde het en de korpsleiding ging akkoord.

Zelf zegt hij hierover: “Je moet steeds verkassen, anders krijg je telkens dezelfde notoire klagers”.

En -mijn persoonlijke favoriet- zijn “agent bijt hond”
Spontaan aanbellen bij mensen in de buurt en daar zijn lunch eten.

Het interview gaat verder, vooral over veiligheid.

Zo zijn er 30 whatsappgroepen in Rotterdam-West, waar hij allemaal in zit.
Burgers appen elkaar bij onraad, overlast, katten, honden en brandende autolichten.
Over de sociale cohesie die hierdoor versterkt.
Dat burgers samen op overlastgevers afstappen.

Ik deed wat research naar Wilco.

In meer dan 100 steden wordt inmiddels een combi van zijn wijktafel, lunch en pop-up gebruikt.

Het is een beweging geworden.
Verbinding tussen politie en burger.

Wilco kleurt graag een beetje buiten de lijntjes.
Een gemotiveerde, creatieve, gementaliseerde mind.

Leer coachen zoals Wilco handelt.
Aan de slag, niet lullen maar poetsen.

Geniet van je weekend.

Maarten Onderdelinden

Vrijdagavond

Daar zit ik dan:

Laptop.
Kop Gouden Tijger thee.
Poes Horvath tussen de handen en het toetsenbord (altijd handig).

Deze week heb ik twee verhalen geschreven.

Eentje over St. Maarten.
Ik werd helemaal gek van dat Amerikaanse Halloween gedoe
Sint Maarten is veel gaver.
Die heeft een kind terug uit de dood gehaald, wist je dat?.
Maar helaas, dit verhaal was niet goed genoeg.

Toen een artikel over het testen van MDMA op oorlogsveteranen met PTSS.
Vond ik een tof concept.
Lekker knuffelen met je therapeut.
Halve avond zitten tikken.
Ook hier: niet goed genoeg.

Ik denken…..
Is misschien de tijd van het jaar?
Misschien omdat zoon Moos al de hele week ziek is?
Of misschien: een…

WRITER’S BLOCK

Ik heb alleen geen enkel idee hoe dat werkt want ik ben geen schrijver.
Althans, zo noem ik mijzelf niet.

Als ik nu denk dat het een writer’s block is dan wordt het er ook eentje.
Dat snap ik wel.
Een self fulfilling prophecy.

Daar trap ik mooi niet in.
Je moet van goeden huize komen om mij in de maling te nemen.
En ik kom niet van goeden huize.

Enfin.

Linksom of rechtsom.
Schrijver of geen schrijver.
Valse bescheidenheid of nonchalance.

Het lukt even niet.

Oplossingsgericht coachen leerde mij te kijken naar wat er wel is.
Wat is er wel?

Wel, ik heb het afgelopen half jaar mooie verhalen geschreven en naar buiten gebracht.
Daar krijg ik hele warme reacties op.

Toen dacht ik: als ik dan toch geen writer’s block heb.

Laat ik dan deze verhalen:
1. Naar buiten deze mailgroep gaan exporteren.
2. De mooiste bundelen.
3. Daar -misschien wel- een mooi boekje van laten drukken.

En daar wil ik jou voor inschakelen trouwe lezer.

Ja, nou mag jij ook wat doen.
Werd ook wel eens tijd.
Ik maar zwoegen hier.

Fijn weekend en ik hoor je graag.

Maarten Onderdelinden

Samples zijn fragmenten.
Veel gebruikt binnen Hiphop.
Tezamen vertellen zij een verhaal.
Een Moksie Metie van mijn week.

Zoon Moos krijgt een drumstel van Sinterklaas.
We liegen over de herkomst ervan.
We lachen er zelfs bij en zijn blij voor hem.
Dat is traditie.

Autopech op de A20.
Het zeikregent.
Scheldend achter de vangrail wachten.
Liever lopen dan weer in loondienst.

Een wereld vol eilanden.
Tijdsdruk en keuzestress.
Iedereen schreeuwt om aandacht en likes.
Deze mails zijn tof, dat dan weer wel.

ik lees een boek over het ontstaan van de Wu-tang Clan.
Geschreven door een Brit: Will Ashon.
Mijn luie oog schreeuwt om een bril.
Maar zelfs halfblind zie ik dat dit briljant is.

Inzicht geeft verantwoordelijkheid.
We zijn banger voor ons licht dan voor onze duisternis (Mandela).
We verlangen ernaar om van waarde te zijn.
Gehoord en geliefd te worden.

Hand in hand.
De pijn en het verlangen.
Je vader en je moeder.
Het mooie en het lelijke,

Mijn kleine ode aan kunst.
Geloof het of niet.
Zaterdagavond doe ik het liefste dit.
Het alternatief is nog veel treuriger.

Onze vijanden:
De telefoon.
De veelheid aan keuzes.
De groeiende kennis en vooral wat je hier mee moet.

Wil Ashon schrijft briljant.
Inzicht gevend.
Fragmentarisch.
Chaotisch.

Zoon Jan over Zwarte Piet:
Ik heb nog geen enkel argument voor Zwarte Piet gehoord dat ergens op slaat.
Traditie, net of dat betekent dat iets goed is, stierenvechten is ook een traditie.

Hij wil geen politiek ding ervan maken

Het doel wordt helder.
Je hebt het even beet.
En het is weg.
De duivel en de engel lopen hand in hand.

Je weet toch.
Je eigen platenlabel.
Rijk worden en opschalen.
Beroemd zijn is het nieuwe echt zijn.

De kleine prins
Hij zocht overal.
Het lag onder zijn neus.
De weg was lang.

Verbinding.
Focus.
Creativiteit
Regie.

Je mist er altijd wel ééntje jij:
Coach.
Manager.
Trainer of ander rapaille.

Geen focus: Straks vinden ze mij niet aardig.
Geen verbinding: ik duw mijn eigen shit erdoor, ik ben hier de baas.
Geen creativiteit stimuleren: Hij kan toch geen oplossingen bedenken.
Geen regie stimuleren: Daar is die ander te dom voor.

Je leeft niet in de wereld.
Jij bent de wereld.
Ga simpel coachen.
Sterk en kwetsbaar.

Geniet van je zondag, ik ga voetballen.

Maarten Onderdelinden

Als wij -mannen- van thuis mogen, dan zijn wij op zondag aan het voetballen.
Door weer en wind.
Nergens aan denken.
Kop leeg.
Lichaam ook.

Begonnen in 2002.
Toen als frisse, knappe twintigers.
Inmiddels tikt het leeuwendeel de 40 aan.

Door de jaren heen is er nogal een bonte verzameling paradijsvogels komen aanvliegen:

Een Marokkaan die thuis onder de plak zit.
Een halve Pool die in koffie handelt.
Een rooie met een hele grote neus.
Een kale, rechtse vleeshandelaar.
Een kunstenaar die elke dag stoned in een ijsbad zit.
Een dikke advocaat.
Een Brit met een kort lontje.
Een gitarist die op John de Wolf lijkt.
Een dwerg zonder tanden.
Nog een gitarist maar dan eentje die op Meat Loaf lijkt.
Een Zigeuner die in een huis woont.
Een Surinamer met 5 kinderen bij 8 vrouwen.
Een broer en mijn broer.
Een rappende Turk.
Een blonde oplichter met een Mercedes AMG.

Kortom: een hele zwik politiek incorrecte benamingen.
Sport verbroedert.

Binnen deze verzameling goedgeluimde mafkezen bevindt zich een Somalische krantenbezorger.
Ahmed Abdillahi.

Ahmed is eloquent.
Erudiet.
Autodidact.

Ahmed spreekt correcter Nederlands dan menigeen met een Master.
Hij is een schoolvoorbeeld van zelf-educatie.
Ahmed kan ook nogal een drammerige lul zijn.
Bovendien speelt ie de bal nooit af.

Ahmed is deze week in de landelijke media.

Radio 1.
Het AD.
SBS6.
Ze stonden in de rij voor Aggie’.

Waarom?
Hij ageert (woordgrapje) tegen de gentrificatie van Rotterdam-Zuid.
Gentrificatie is een brede beweging.

Huizen opknappen.
Huren verdubbelen.

U mag terugkomen.
Dat kunt u alleen niet betalen.
U mag naar de periferie verhuizen.

Met dank aan de ‘sociale’ woningcorporatie Vestia.
Het derivatendrama.
Voor miljarden in de min.

Dit moet ergens verhaalt worden.
Bij de huurders.
Door het terugtrekken uit sociale projecten.
Het verkopen van woningen aan hun branchegenoten.

Getto’s liggen op de loer volgens Ahmed.
Zie Parijs.
Zie London.

Om treurig van te worden.

Zo niet Ahmed.
Ahmed heeft wat veel mensen missen.
Een ongebreideld optimisme.
Tegen beter weten in.
De vasthoudendheid van een pitbull.
Een drang naar kennis en competentie die niet te stuiten is.
En: de ballen om wat te doen met die talenten.

Deze tijden vragen om excellente gespreksvaardigheden.

Ahmed sluit binnenkort aan bij de basisdag coachende gespreksvoering.
Zijn kennis en vaardigheden aanscherpen.
Minder drammen.

Nou nog de bal afspelen.

Lul.

Data en tijden
15-1-2020
19-2-2020
Van 10:00 tot 16:00

Investering
100 euro inclusief
Koffie, lunch en drankjes
BTW
Praktische reader

Locatie
Die houd ik geheim, anders gaat iedereen erheen.
Het is in Rotterdam.
In het groen.

Aanmelden
Stuur een mail naar [email protected]
Je ontvangt een factuur.
Je betaalt, je doet mee.

Agenda Coachende Gespreksvoering
In april 2020 start de opleiding Coachende Gespreksvoering
Deze vindt plaats op zes woensdagen in Rotterdam.

De data vindt je op de website

Maarten Onderdelinden